Scharnieren

toen ik de avondtrein miste zei ik tegen
de stationschef ik ga even op de bank
liggen hij zei mij best en bedreven
inspecteerde hij bij de spoorbomen de
geoliede scharnieren zijn klavieren
leken op de voorpoten van grote honden
die de watertorens mijden uit angst voor
hun lange schaduwzijden hij wilde weten
of ik aan mijn broer in de gevangenis
dacht ik vroeg ken je die dan hij zei
toevallig het was
onverwacht


© Herta Müller




Uit: Herta Müller De rokkenjager en diens bijdehante tante - collagegedichten,
uit het Duits vertaald door Ria van Hengel - Breda, De Geus, 2011