Gedroogde tijd

Wat geeft het dat wij stilaan haaks staan op de tijd?
Je leerde me niet op te kijken. Woorden rijg ik, zoals jij

kleren maakt: gebogen, neuriënd.

De muren zinderen. Augustus geselt hun stenen.
Alles staat stil. Jaren vallen met pakken

uit de boom en drogen. Wind
blaast ze overhoop.

Alleen de beste stoffen.
Geur van asfalt in het onweer

en de zatte walm van gerst.
Alleen de felste kleuren. Augustus.

Keizersmaand. Haal het patroon.
Zet de spelden. Ik wet mijn pen

en maak je mooiste wade.



© Erwin Mortier



Uit: Erwin Mortier Vergeten licht Amsterdam, Meulenhoff, 2001