Magneet

ALS EEN TAFELBLAD GLANZEND


Op bed kijken we elkaar
uit de kleren op de vloer
een jurk, een hemd meer valt niet

uit te trekken; hoe we op handen en knieën
bijenwas in de vloer wrijven
tot het hout was opgeeft

terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken
op de vloer, glad als een tafelblad waarover dingen
uit eigen beweging beginnen te schuiven

tegen elkaar aan, van elkaar weg
traag over de was glijdend, het lijkt ze
geen moeite te kosten, de magneet onder tafel onzichtbaar

ademend; een tepel uit een borst, een borst
uit een jurk, een hoofd uit een hemd,
het hoofd in de nek

zo graag had ik me
aan haar mond totaal
opengesneden


© Peter Verhelst



 
Uit: Peter Verhelst Nieuwe sterrenbeelden, Amsterdam, Prometheus, 2008